JUNA DOGS FCI

 

Chihuahua jest bez wątpienia rasą psa lubiącego i potrafiącego się bawić. Jednak, że jest to jedna z psich ras nieco bardziej podatnych na szereg różnego rodzaju urazów i złamań, mały chihuahua nie jest psem szczególnie zalecanym do mieszkania gdzie znajdować się mogą dzieci wieku przedszkolnego. Potrafi on natomiast dobrze się odnaleźć pośród nieco starszych dzieci a zwłaszcza wśród dorastających nastolatek. Muszą one jednak pamiętać i w pełni zdawać sobie sprawę z faktu, iż chihuahua jest żywym stworzeniem wymagającym opieki i umiejętnego wychowania a nie pluszową zabawką czy też jakąś specyficznego rodzaju maskotką. Chihuahua to pies o małych rozmiarach, a dużym potencjale, jednakże nie nadający się dla każdego . Mało kto zna potrzeby i pochodzenie tej rasy . Osoby nie znające tych piesków mylą je z pinczerami miniaturowymi, a chihuahua długowłose z rosyjskim toy lub krzyżówką yorka z kundelkiem.

 

Dla kogo chihuahua?

Chihuahau nadaje się dla każdego, kto chce miłego, małego, wiernego przyjaciela. Czworonoga można wszędzie ze sobą zabrać na krótkie spacery i długie wakacje. Łatwo adaptuje się do każdych warunków i może mieszkać nawet w kawalerce.

 

Ogólny wygląd i charakterystyka

Chihuahua charakteryzuje się małym rozmiarem z efektownym umięśnieniem. Ma on charakterystyczną głowę w kształcie jabłka z stojącymi uszami. Idealna waga to 1,5-3 kg. Maść pieska jest rozmaita od białego przez znaczenia do czarnego, czekoladowego, tricolor, rude, podpalane itp. Wyróżniamy dwie długości sierści krótkowłosa i długowłosa.

• Krótkowłosa – sierść krótka, przylegająca na całości, błyszcząca, miękka .

• Długowłosa – sierść długa, delikatna, jedwabista może być prosta lub lekko falista.

Długowłosa – sierść długa, delikatna, jedwabista może być prosta lub lekko falista.

O chihuahua mówi się że to duże psy w niewielkim opakowaniu i tak się zachowują. Lubią być w centrum zainteresowania i spędzać czas na kolanach właściciela. Są to pieski wesołe, zabawne i przyjacielskie. Szybko nawiązują kontakt z obcymi ludźmi i zwierzętami. Najczęściej uczucia darzy do wybranej osoby ale jest miły dla innych domowników. Jednakże nie powinny być traktowane jak zabawki dlatego ta rasa nie nadaje się do domów w których są niemowlęta i małe dzieci . Gdyż w obecności małych dzieci do 5 roku życia zwiększa się RYZYKOwystąpienia nieszczęśliwego wypadku. Ale już ze starszymi dziećmi lub nastolatkami dogadują się bez problemu.

Chihuahua to pies bardzo czujne i pewny siebie dzielnie broni swojego terytorium i domowników. Ich odwaga czasem bywa sporym problemem gdyż małe pieski nie czują respektu przed większymi czworonogami i są skłonne je zaatakować. Świetnie dogadują się z innymi psami w domu ale jednak dobrze by było aby były podobnej wielkości lub spokojne i łagodne rasy. Chihuahua ma charakter dominujący i lubi podporządkowywać sobie inne czworonogi.

Przedstawiciel tej rasy jest psem bardzo aktywnym i ruchliwym oraz ciekawym. Żadna szczelina nie umknie jemu i sprawdzi każdy kąt.

Chihuahua są inteligentnymi bystrymi i ciekawymi psami. Szybko się uczą posłuszeństwa i komend . W trakcie szkolenia nie wolno krzyczeć ani traktować psa ostro. Łagodnością i konsekwencją wyszkolimy psa na grzecznego i posłusznego przyjaciela. Szczenięta są wymagające . Ważna jest prawidłowa socjalizacja i wychowanie, które nabywają u hodowcy. Dlatego zanim zakupimy szczeniaka powinniśmy sprawdzić daną hodowlę a najlepiej ją odwiedzić aby zobaczyć w jakich warunkach są chowane psy i w jaki sposób przebiega ich nauka i socjalizacja. Malutka chihuahua ma mały pęcherz więc z takim pieskiem powinniśmy wychodzić częściej niż z większym szczeniakiem innej rasy. Jeśli nie jesteśmy w stanie wyprowadzać często psa powinniśmy nauczyć go załatwiania się w kociej kuwecie. Jest to wygodne rozwiązanie dla właściciela ale wprowadza zamieszanie u czworonoga gdyż psiak nie wie czy może załatwiać się w domu czy nie. Trzeba jednak pamiętać iż kuweta to nie jest rozwiązanie i pozbawić psa spacerów. Pies powinien mieć ruch aby jego energia została rozładowana. Szczenięta powinny być wyprowadzane powyżej 10 tygodnia na obroży skórzanej ,a smycz zwykła lub automatyczna trzeba pamiętać jednak aby karabińczyk był mały. Szelki możemy zakładać już dorosłym psom ponieważ one powodują u szczeniąt deformacje barków i odstawania łokci.

Z żywieniem u tych mały psiaków nie ma problemu, jedzą mało ale potrzebują dobrej jakości pokarmu. Można podawać im karmy dla ras miniaturowych o wyższej zawartości białka i tłuszczów . Nie pogardzą jednak gotowanym kurczakiem, wołowiną czy indykiem. Lubią również gotowane warzywa i owoce. Chihuahua mają małe żołądki dlatego porcje powinniśmy podawać im 3-4 razy w małych ilościach. Pamiętajmy również o stałym dostępie do wody. Wszelkie słodycze ciasta, czekolady mogą zabić małego czworonoga. Jeśli chcemy podawać smakołyki lepiejWYBRAĆ się do sklepu zoologicznego i tam zakupić mu odpowiednie gryzaki lub suszone sprasowane piersi z kurczaka za którymi przepadają.

 

 Pielęgnacja

Chihuahua krótkowłosa nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji. Wystarczy raz w tygodniu przeczesać czworonoga specjalną gumową rękawicą , półmiękką szczotką z włosia. Psy gubią sierść sezonowo zwykle wczesną wiosną, a suczki gubią włos częściej np. po cieczce lub po urodzeniu szczeniąt. Sierści nie ma dużo jednakże czepia się dywanów i obić. Chihuahua długowłosa wymaga częstszej pielęgnacji raz na 2-3 dni. Trzeba wtedy zwrócić szczególną uwagę na sierść znajdującą się za uszami na szyi i pod ogonem ponieważ mogą tam się tworzyć kołtuny. Do pielęgnacji tych piesków najlepiej używać mały grzebyk z gęstymi ząbkami lub rzadką szczotką z włosia.

 

Wzorzec

Wzorzec FCI 218/15.09.2010/GB

Wersja polska listopad 2010

KRAJ POCHODZENIA : Meksyk.

DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 28.07.2009.

UŻYTKOWOŚĆ : Pies do towarzystwa.

KLASYFIKACJA FCI : Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa

                                      Sekcja 6 Chihuahueño.

                                      Bez prób pracy.

 

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY :

Chihuahua jest uznawany za najmniejszą rasę świata a nosi nazwę największego stanu Republiki Meksyku (Chihuahua). Przypuszcza się, że psy te żyły w stanie dzikim i w okresie cywilizacji Tolteków zostały schwytane i oswojone przez tubylców. Podobizny ozdobnego psa zwanego « Techichi », który żył w mieście Tula były używane jako ozdoby obiektów architektonicznych w mieście. Posągi te przedstawiają psy bardzo podobne do współczesnego Chihuahua.

 

WRAŻENIE OGÓLNE:

Pies tej rasy ma zwarte ciało. Niezwykle ważny jest fakt, że jego czaszka jest wysklepiona w kształcie jabłka i że nosi on swój umiarkowanie długi ogon bardzo wysoko, bądź to zagięty, bądź też w kształcie półkola z końcową częścią ogona skierowaną w stronę lędźwi.

 

ISTOTNE PROPORCJE:

Długość ciała nieznacznie większa niż wysokość w kłębie. Pożądany jest jednak prawie kwadratowy tułów, szczególnie u samców. U suk, ze względu na funkcje rozrodcze, dopuszczalny jest nieco dłuższy tułów.

 

ZACHOWANIE / TEMPERAMENT:

Żywy, czujny, ruchliwy i bardzo odważny.

 

GŁOWA MÓZGOCZASZKA:

Czaszka: wyraźnie zaokrąglona głowa w kształcie jabłka (cecha charakterystyczna rasy)

Stop : wyraźnie zaznaczony, głęboki i szeroki, czoło wypukłe już od nasady kufy.

 

TRZEWIOCZASZKA :

Nos : dopuszczalny każdy kolor. Umiarkowanie krótki, zadarty nieznacznie do góry.

Kufa : krótka, z profilu prosta, szeroka u nasady, zwężająca się w kierunku nosa.

Wargi : suche, ściśle przylegające.

Policzki : nieznacznie rozwinięte, bardzo suche.

Uzębienie : zgryz nożycowy lub cęgowy. Tyłozgryz, przodozgryz, jak również wszystkie inne wadliwe typy zgryzu muszą być surowo oceniane.

Oczy : duże, okrągławe w kształcie, bardzo wyraziste, nie wyłupiaste, bardzo ciemne. Oczy jaśniejsze są dopuszczalne, ale niepożądane.

Uszy : duże, stojące, rozwarte, szerokie u nasady, zwężają się stopniowo ku zaokrąglonym nieco końcom. W spoczynku nachylone na bok pod kątem 45°.

 

SZYJA:

Górna linia nieco łukowata, umiarkowanej długości, grubsza u psów niż u suk. Bez łałoku.

U odmiany długowłosej obecność dłuższego włosa tworzącego kryzę jest nadzwyczaj pożądana

 

TUŁÓW:

Zwarty i mocnej budowy.

Linia górna : prosta.

Kłąb : tylko lekko zaznaczony.

Grzbiet : krótki i mocny.

Lędźwie : mocno umięśnione.

Zad : szeroki i mocny; prawie płaski lub nieznacznie opadający.

Klatka piersiowa : szeroka i głęboka, żebra mocno wysklepione. Widziana z przodu pojemna lecz nieprzesadnie. Widziana z boku sięga do łokci. Nie beczkowata.

Linia dolna : utworzona przez wyraźnie podciągnięty brzuch. Brzuch

obwisły dopuszczalny, lecz niepożądany.

 

OGON:

Osadzony wysoko, płaski w wyglądzie, umiarkowanej długości; szeroki u nasady, zwężający się stopniowo w kierunku koniuszka.

Sposób noszenia ogona jest ważną cechą charakterystyczną rasy: w ruchu jest noszony wysoko, nieco zagięty, bądź w postaci półkola, z końcówką skierowaną ku lędźwiom, co przydaje tułowiowi równowagę. Nigdy nie powinien być noszony między tylnymi nogami, ani zakręcony poniżej linii grzbietu. Szata na ogonie zależy od odmiany i powinna być zharmonizowana z szatą na tułowiu. U odmiany długowłosej szata na ogonie tworzy pióro. W spoczynku ogon jest opuszczony i tworzy niewielkie, haczykowate zagięcie.

 

KOŃCZYNY:

KOŃCZYNY PRZEDNIE : 
widziane z przodu tworzą linię prostą z łokciami.

Widziane z boku są prostopadłe do podłoża.

Łopatki : nie są nadmiernie umięśnione.

Ramię: Dobre kątowanie między łopatką, a kością ramienną.

Łokcie : mocne i przylegające ściśle do tułowia, co zapewnia swobodny ruch.

Podramię: Proste, dobrej długości

Nadgarstki : nieznacznie ugięte, mocne i giętkie.

 

ŁAPA:
bardzo mała i owalna, z palcami rozstawionymi lecz nie płaskimi ( ani zajęcza, ani kocia łapa) . Pazury szczególnie mocno łukowate i umiarkowanie długie. Opuszki dobrze wykształcone

i bardzo elastyczne. Palce dodatkowe niepożądane.

 

KOŃCZYNY TYLNE :
dobrze umięśnione z długimi kośćmi, prostopadłe do podłoża i równoległe w stosunku do siebie, z dobrym kątowaniem w stawach biodrowych, kolanowych i skokowych, w harmonii z kątowaniem kończyn przednich.

Stawy skokowe: ścięgna Achillesa krótkie i dobrze wykształcone; widziane z tyłu są dość szeroko rozstawione i prostopadłe do podłoża.

 

ŁAPA:
bardzo mała i owalna, z palcami rozstawionymi lecz nie płaskimi ( ani zajęcza, ani kocia łapa) . Pazury szczególnie mocno łukowate i umiarkowanie długie. Opuszki dobrze wykształcone i bardzo elastyczne. Palce dodatkowe niepożądane.

 

CHODY:

Kroki są długie, sprężyste, energiczne i żwawe z długim wykrokiem i mocną akcją tyłu. Oglądane z tyłu, kończyny tylne powinny być prowadzone prawie równolegle w stosunku do siebie, tak, żeby ślady stóp pokrywały się ściśle ze śladami łap przednich. Wraz z przyśpieszonym tempem ruchu kończyny wykazują tendencję do zbieżności w kierunku środka ciężkości (ruch jednośladowy). Ruch pozostaje swobodny i sprężysty bez widocznego wysiłku, z głową uniesioną do góry i prostym grzbietem.

SKÓRA:

Gładka i elastyczna na całym ciele.

 

SZATA:

w rasie tej są dwie odmiany szaty.

• krótkowłosa : szata jest krótka, przyległa na całym ciele. Jeśli jest podszycie, włos jest nieco dłuższy; rzadsza szata w okolicy gardła i podbrzusza jest dopuszczalna; nieco dłuższy włos na szyi i ogonie krótki na pysku i uszach. Szata jest błyszcząca, a jej struktura miękka. Psy bezwłose nie są tolerowane.

• długowłosa : szata powinna być delikatna i jedwabista, prosta lub lekko falista. Podszycie pożądane niezbyt gęste. Szata jest dłuższa, tworzy pióra na uszach, szyi, tylnych partiach kończyn przednich i tylnych, na łapach i ogonie. Psy z przesadnie długą i przesadnie obfitą szatą nie są akceptowane.

MAŚĆ: wszystkie kolory, we wszystkich możliwych odcieniach i kombinacjach są dopuszczalne z wyjątkiem umaszczenia marmurkowego.

WAGA : w tej rasie brana jest pod uwagę tylko waga, nie wzrost.

Idealna waga : między 1.5 a 3 kg.

Jednak psy między 500 gr a 1,5 kg są akceptowane. Okazy ważące poniżej 500 gr i ponad 3 kg powinny być dyskwalifikowane.

 

WADY:

Wszelkie odchylenia od podanego powinny być uznawane za uznać za wady, i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność zwierzęcia.

• Brakujące zęby

• Podwójne zęby (przetrwałe zęby mleczne)

• Wąskie, spiczaste uszy

• Krótka szyja

• Długi tułów

• Karpiowaty lub łękowaty grzbiet (lordoza lub kifoza)

• Spadzisty zad

• Wąska klatka piersiowa, płaskie, słabo wysklepione żebra

• Ogon: nieprawidłowo osadzony, krótki lub zakręcony

• Krótkie kończyny

• Odstające łokcie

• Zbyt wąskie ustawienie kończyn tylnych

POWAŻNE WADY:

• Wąska czaszka

• Małe oczy, oczy głęboko osadzone lub wyłupiaste

• Długa kufa

• Tyłozgryz lub przodozgryz

• Rozchwiane kolana

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE :

• Psy agresywne lub przesadnie lękliwe

• Psy w typie lekkim (typ „jelenia”, o nietypowej i krańcowo

wysublimowanej budowie: delikatna głowa, długa szyja, wysmukłe

ciało, długie kończyny)

• Psy z niezrośniętym ciemiączkiem

• Uszy wiszące lub małe

* Deformacje żuchwy lub szczęki

• Ekstremalnie wydłużone ciało

• Brak ogona.

• U odmiany długowłosej: psy z przesadnie długą i przesadnie obfitą szatą

• U odmiany krótkowłosej: miejsca bez sierści (łysiny)

• Umaszczenie marmurkowe

• Waga ponad 3 kg

N.B:

Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie. Każdy pies wykazujący oczywiste wady fizyczne lub zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.

UWAGA:

Samce powinny mieć dwa normalnie wyglądające jądra, całkowicie opuszczone do worka mosznowego